Anthony Duffeleer zet verschillende media en intuïtie in als katalysator om zijn denkpatronen te visualiseren. Deze modus operandi wordt bepaald door de multidisciplinaire aard die constant is in de trajecten die hij bewandelt. Objecten worden gekozen, geïntroduceerd, ingezet of gemanipuleerd vanwege hun archetypisch voorkomen. Ze worden intuïtief veranderd of gecombineerd met andere bestaande of nieuw gecreëerde objecten.

Hij beschouwt de werken als een reflectieve gesprekspartner waarin de vibraties van onze samenleving, van ons denken worden gevangen. Het is al voorgekomen dat de titel van een werk wordt gewijzigd nadat het is getoond, reflecties kunnen immers veranderen, zelfs nadat het werk van eigenaar is veranderd. Hij beschouwt zijn werken dan ook als notitie en ontdoet het hierdoor van enige drang naar oneindigheid. Duffeleer zet vraagtekens bij conventies, kunstmatige waarheden, en het gemak waarmee we die accepteren, zomaar, alsof we als individu of als samenleving verdoofd zijn. Waarheden die veelal met opzet en gedreven door opportunisme gecreëerd werden. Cycliciteit, onze positie in tijd en ruimte, nederigheid, lijden, stigmatisering en zelfs arrogantie zijn actoren die soms, getackeld door mentale vervorming of humor, de identiteit van het werk bepalen.

De titel, hoewel niet prominent aanwezig, is een wezenlijk onderdeel van het werk en een hulpmiddel voor de kijker om het werk te pellen, om verhullende lagen tot een bepaald niveau te verwijderen, om te onthullen indien relevant voor de kijker. Anthony Duffeleer is ervan overtuigd dat toewijding noodzakelijk is, maar dat het kunstenaarschap de kunstenaar geenszins mag gijzelen. Gevoed door deze gedachte heeft hij pas (2020) gekozen om zijn werk, dat meer dan twee decennia geleden geïnitieerd werd en constant in beweging blijft, te delen.